Δείτε το στον ΕΥΔΟΞΟ

Είμαστε απίθανα τυχεροί. Ο 21ος αιώνας είναι ελπίδα, είναι πρόκληση, είναι δημιουργία. Προσφέρει τη δυνατότητα στον καθημερινό άνθρωπο να ταξιδέψει, να μάθει, να φτιάξει, να μοιραστεί, να ζήσει, όσα δεν μπορούσαν ακόμα και ο αυτοκράτορες του περασμένου αιώνα να διανοηθούν. Όμως ο 21ος αιώνας δεν προσφέρει σιγουριές. Σε μια πραγματικότητα όπου οι πληροφορίες αναπαράγονται με τρομακτικά γρήγορους ρυθμούς, για να επιβιώσει ο σύγχρονος άνθρωπος χρειάζεται την κατάλληλη νοοτροπία, τη γνωστική ανανέωση, τον οραματισμό και την ταχύτητα υλοποίησης. Ας μου επιτραπεί να μεταφέρω μια σκέψη του Gaarder από τον Κόσμο της Σοφίας. Το αγοράκι είδε τον γλύπτη μπρος σε έναν τεράστιο γρανίτη. Μετά από κάμποσες μέρες, όταν ο μικρός ξανάρθε και ο γλύπτης είχε τελειώσει ένα πανέμορφο άλογο, το παιδί ρώτησε Πού το ήξερες ότι εκεί μέσα είχε ένα άλογο;. Παράλληλο σκεπτικό υπάρχει και για το δημιουργό της εποχής μας, που πρέπει και αυτός να ξέρει πού είναι οι ευκαιρίες και πώς να τις υλοποιήσει. Πρέπει να προτρέχει των αλλαγών και των περιστάσεων. Και ακόμη, να διέπεται από πίστη στην αποστολή του, σεβασμό στο περιβάλλον του, ικανότητα του διδάσκειν και ευθύνη για τη διατήρηση της συνέχειας της πολιτιστικής του παράδοσης. Πιστεύω ότι ο κόσμος δεν μπορεί πια να γυρίσει πίσω στα μοντέλα της εθνικής απομόνωσης. Επίσης, πιστεύω ότι οι συμμαχίες και οι πόλεμοι στο μέλλον θα έχουν επιχειρηματική βάση. Κατ' εμέ. οφείλουμε, όλοι οι έξι και πλέον δισεκατομμύρια κάτοικοι του πλανήτη, να ζήσουμε δημιουργικά μαζί, ωφελούμενοι από τις κοινές εμπειρίες και δυναμικές.Αποφάσισα να φτιάξω αυτό το πόνημα για να μεταλαμπαδεύσω μεθοδολογίες, αρχές, και σκέψεις πάνω στο διεθνές επιχειρείν. Το βιβλίο αυτό είναι φτιαγμένο στα χνάρια των ξένων ειδικών πονημάτων, αλλά. όπου είναι εφικτό, διατηρεί μια ελληνική σκοπιά παρατήρησης. Στον αιώνα της διεθνοποίησης είναι σκόπιμο να εξελισσόμαστε μέσα από τις πολιτιστικές μας ρίζες. Για την εποχή τους, τα επιτεύγματα του Μεγάλου Αλεξάνδρου, ο δρόμος του μεταξιού από την Κίνα, ή τα ιστιοφόρα που ξεκινούσαν από την Αγγλία για να φθάσουν στις Ινδίες, δεν ήταν παρά εικόνες διεθνοποίησης (ή παγκοσμιοποίησης, globalization). Δεδομένων των μέσων που διέθεταν τότε, ακόμη και στη σκέψη των εκλεκτών εκείνων των εποχών, οι εικόνες αυτές έπαιρναν συνταρακτικές διαστάσεις οραματισμού και υλοποίησης. Υπήρξαν από πολύ παλιά ανθρώπινες προσπάθειες που βασίστηκαν στη διεθνοποίηση του επιχειρείν. Όμως, οι μετά το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο τεχνολογικές εξελίξεις έδωσαν μια νέα τροπή στο παγκόσμιο επιχειρείν. Η χρήση του τηλεφώνου, του τηλετύπου, του ηλεκτρονικού διερευνητή έφερε σε άμεση επικοινωνία τις εταιρικές δομές - οπουδήποτε και αν βρίσκονταν. Ξαφνικά ο κόσμος μίκρυνε. Πρώτες ύλες, τεχνογνωσία, προϊόντα, κεφάλαια, ανθρώπινα ταλέντα μπορούσαν να διοχετευτούν στις πιο αποδοτικές τους χρήσεις, Στο μεγαλύτερο μέρος τους οι εμπορικοί φραγμοί εκμηδενίστηκαν. Φθηνότερα και ποιοτικά ανώτερα προϊόντα εμφανίσθηκαν παντού. Η διεθνοποίηση έφερε μαζί της έναν ανταγωνισμό που αφ' ενός δημιούργησε τα εχέγγυα υψηλότερης στάθμης ζωής, αφ' ετέρου εντατικοποίησε τις διαδικασίες και τις εργασιακές σχέσεις του επιχειρείν.Τα τελευταία τρία χρόνια γράφτηκαν μερικές δεκάδες ξενόγλωσσων βιβλίων στο θέμα των διεθνών επιχειρήσεων. Αποτείνονται όμως σε διαφορετικά εκπαιδευτικά συστήματα και χρησιμοποιούν αδόκιμα, για την ελληνική πραγματικότητα, σκεπτικά. Το βιβλίο που κρατάτε στα χέρια σας είναι το πρώτο του είδους στην Ελλάδα και, ως εκ τούτου, περιορίζεται από τα εξής:
• Το γεγονός ότι η θεματολογία του κλάδου αναπτύχθηκε πρόσφατα και εκτός Ελλάδας, έχει σαν αποτέλεσμα να μην υπάρχουν δόκιμοι όροι ή μεταφρασμένες έννοιες στην ελληνική.
• Την πραγματικότητα ότι ο ελληνικός επιχειρηματικός χώρος διεθνοποιήθηκε κατά τα τελευταία πενήντα χρόνια με διαφορετικούς ρυθμούς από ό,τι οι των ανεπτυγμένων χωρών. Επομένως, η διεθνοποίηση του ελληνικού επιχειρηματικού χώρου δεν έπρεπε να αποτελέσει τη βάση αυτής της προσπάθειας.
• Τις αλλαγές στα εκπαιδευτικά πρότυπα της διοίκησης επιχειρήσεων που στοιχειοθετούν νέους τρόπους διδαχής.
• Την ταχύτητα ενημέρωσης που απαιτεί, συνεχώς και κατά τη διάρκεια του εκπαιδευτικού χρόνου, ανανέωση της παρουσιαζόμενης ύλης.